Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Laboro autem non sine causa; Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Duo Reges: constructio interrete.
- Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.
- Hunc vos beatum;
- Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.
- Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur.
- Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.
- Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem.
- Nihil illinc huc pervenit.
- Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.
- Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.
- Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata;
- Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.
Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Illi enim inter se dissentiunt. Oratio me istius philosophi non offendit; Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Sit enim idem caecus, debilis. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Velut ego nunc moveor. Haec igitur Epicuri non probo, inquam.
Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Vide, quaeso, rectumne sit. Prioris generis est docilitas, memoria; Non semper, inquam; Bonum integritas corporis: misera debilitas. Haeret in salebra. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Verum hoc idem saepe faciamus. Itaque fecimus.
- Reguli reiciendam;
- Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?
- Sedulo, inquam, faciam.
- Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum.
- Simus igitur contenti his.
- Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
- Est, ut dicis, inquam.
- Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.
- Quid adiuvas?
- Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur?
Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Beatum, inquit. Tubulo putas dicere? Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Moriatur, inquit. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Summus dolor plures dies manere non potest?
